Dier van de maand
Elke maand kiest directeur Fiona Zachariasse of één van onze conservatoren een dier van de maand uit de uitgebreide, diverse collectie om in het zonnetje te zetten. Dat kan om allerlei redenen zijn: omdat ze wel eens wat extra aandacht verdienen, omdat ze een mooi verhaal hebben, of er grappig/lelijk/verrassend uitzien.
Deze maand: de Grijze Zeehond!
Grijze zeehond
In november wordt het niet alleen kouder aan land, maar ook in zee. In de Noordzee is het water gemiddeld 17 graden in de zomer, maar 6 graden in de winter. Ook zeedieren moeten omgaan met het wijzigen van de seizoenen. Een dier dat dat goed kan is de Grijze Zeehond.
Grijze zeehonden horen bij de familie Phocidae, de zeehonden, en zijn een van de meest voorkomende soorten in Nederlandse wateren. Zoals hun naam doet vermoeden is hun vacht grotendeels grijs, maar kan ook donkerbruin of zwart zijn. Mannetjes zijn meestal donkergrijs met lichte vlekken, vrouwtjes lichtgrijs met donkere vlekken. Heel karakteristiek is het kopprofiel dat wordt bepaald door hun lange, rechte snuit. Hun kop lijkt enigszins kegelvormig en heeft geleid tot hun andere Nederlandse naam: Kegelrob.
Dikke speklaag
Grijze zeehonden zijn groot. Mannetjes kunnen 270 cm lang zijn en wegen 350 kg. Vrouwtjes zijn kleiner: rond 200 cm en 190 kg. Ze hebben allebei een dikke speklaag die ze beschermt tegen de kou. Grijze zeehonden hebben een goed zicht- en reukvermogen dat ze gebruiken om te jagen. Tijdens dat jagen leggen ze tientallen kilometers af en duiken ze tot 70 meter diep.
Ze eten voornamelijk verschillende soorten vis, ongeveer 6 kg per dag, maar ook schelpdieren en soms bruinvissen of andere zeehonden zijn op de menu. Ze staan zelf op de menu van orka’s en grote haaien.
Zeehond zoekt vrouw: vechten, geen eten en klappen met vinnen
Om zich voort te planten, trekken zeehonden naar vaste gebieden waar de vrouwtjes in grote kolonies bij elkaar komen. Mannetjes vechten onderling om de vrouwtjes, en succesvolle mannetjes houden een eigen groep vrouwtjes bij elkaar.
Tijdens de zes weken van de paartijd eten de mannetjes niet: ze zijn te druk met het vrouwtjes verdedigen.
Vrouwtjes krijgen jaarlijks één jong, dat geboren wordt in het najaar, vlak voor de volgende paartijd. Tijdens de paartijd en de zoogtijd van het jong eten vrouwtjes ook niet. Als ze niet eten, tieren zeehonden in op hun vetreserves.
Grijze zeehonden communiceren met elkaar door te roepen en te fluiten in en buiten het water, maar ook door te klappen met hun voorvinnen onder water. Het klappen, dat een heel hard geluid veroorzaakt, wordt ook gebruikt om roofdieren af te schrikken en waarschijnlijk ook in de zoektocht naar een geschikte partner.
In het wild leeft een mannetje gemiddeld 30 jaar. Vrouwtjes kunnen 45 jaar oud worden.
In het museum kan je (een foto van) een grijze zeehond zien in de Comedy Wildlife Photography Awards. Er hangt ook een skelet in de Potviszaal.